Uit de AnnuNu Sagen
Het Kompas
Lang geleden, in het land waar het leren begon met luisteren en eindigde met verbinding, woonde een groep leerkrachten met een verlangen. Zij kwamen uit het Rijk der Routine, waar het onderwijs liep zoals het altijd had gelopen, maar waar iets knaagde – alsof er stemmen waren die niet werden gehoord, verhalen die onverteld bleven. Op een dag kregen deze leerkrachten een uitnodiging van de wijze raad van het Lerende Volk: een tocht naar het verre eiland Ierland – om te leren van het Onderwijskompas dat daar verborgen zou liggen. Dit kompas, zo werd gezegd, wees niet naar het noorden of zuiden, maar naar gelijkheid, geluk en verbondenheid.
Na drie samenkomsten in de Vallei van Voorbereiding, waar DEIS, TED, TEAL en EDNIP als vier poorten tot nieuw inzicht werden gepresenteerd, stapten de leerkrachten in het vliegtuig van Verwachting. Hun reis bracht hen naar Limerick en Dublin, steden vol leven, kleur en verhalen. Wat zij daar zagen, raakte hun hart. De scholen waren rijk aan diversiteit – kinderen uit vele landen leerden samen, met trots in hun cultuur en respect voor elkaars achtergrond. Ouders kwamen binnen, niet als bezoekers, maar als bouwstenen van de schoolgemeenschap. Op Internationale Dagen brachten ze hun thuis mee – geuren, muziek, taal en trots – en lieten zij zien: ‘Wij horen erbij.’
Er was daar ook iets bijzonders: leerkrachten met ieder hun eigen kracht – gedragsspecialisten, taalexperts, ouderbetrekkingscoördinatoren – maar allen verbonden door één roeping: zorgen dat elk kind zich gezien voelt en kansen krijgt, ongeacht waar het vandaan komt. De groep leerkrachten voelde het oude kompas in zichzelf bewegen. Niet langer wees het naar vaste lessen of snelle oordelen, maar naar luisteren, vragen stellen, relaties bouwen. Ze keerden huiswaarts met hun eigen vonk van verandering. En wat deden zij als eerste? Ze stelden een simpele vraag aan hun klas, hun collega of een ouder: ‘Wat wil jij dat ik van jou zie en weet?’ Want in die vraag zat de sleutel tot veiligheid, diversiteit, verbondenheid – en misschien zelfs geluk. En zo werd hun reis een legende, verteld van teamkamer tot klaslokaal. Niet over kastelen of draken, maar over moed om te veranderen, en het geloof dat onderwijs het verschil kan maken. Eén kind, één vraag, één stap tegelijk.
